Το Γέλιο και Χαρά ήταν ιστορικό ελληνικό περιοδικό κόμικς των εκδόσεων Πεχλιβανίδη (Ατλαντίς). Το περιοδικό ήταν εβδομαδιαίο, σε διαστάσεις 18 Χ 25, είχε 26 σελίδες (+ 2 για εξώφυλλο) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954, παρότι το copyright των πρώτων 8 τευχών ανέφερε το έτος 1953, χρονιά κατά την οποία τυπώθηκαν. Με τρία μεγάλα διαλείμματα, το πρώτο την περίοδο 1958-60, το δεύτερο την περίοδο 1961-62 και το τρίτο την περίοδο 1965-1966 το περιοδικό συνέχισε την κυκλοφορία του μέχρι το έτος 1970 εκδίδοντας συνολικά 603 τεύχη. Η τιμή πώλησης στα πρώτα 12 τεύχη ήταν 3.000 δραχμές.
Από το τεύχος 13, λόγω της κοπής των μηδενικών που αποφασίσθηκε την άνοιξη του 1954 από την τότε Κυβέρνηση, η τιμή έγινε 3 δραχμές και παρέμεινε σταθερή για τα επόμενα 16 χρόνια, ως το τέλος της έκδοσης.
Το Γέλιο και Χαρά τυπωμένο εξ' ολοκλήρου σε τετραχρωμία off-set, σε μιαν εποχή που το χρώμα ήταν σπάνιο από τον τύπο και τα περιοδικά "ποικίλης ύλης" δημιούργησε πραγματική "επανάσταση" στο χώρο των παιδικών εκδόσεων κόμικς. Η σειρά γνώρισε στο παιδικό κοινό της εποχής τους ήρωες του Ουώλτ Ντίσνεϋ (Ντόναλντ Ντακ, Μίκυ Μάους, Θείος Σκρουτζ, Πλούτο, Γκούφη, Τσιπ και Ντέηλ, Το λυκόπουλο, κ.λπ.), αλλά και των άλλων ανταγωνιστικών εταιρειών, όπως ήταν η Warner Bros (Μπαγκς Μπάννυ, Τουήτυ και Συλβέστρος, Ντάφυ Ντακ κλπ) η M.G.M. (Τομ και Τζέρρυ), και η εκδοτική "Western Printing" (Μικρή Λουλού, Θείος Βίγλη).
Το πρώτο τεύχος με τίτλο "Ο Μίκυ Μάους και ο Πλούτο αιχμάλωτοι των μυρμηγκιών" κυκλοφόρησε την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 1954. Τα πρώτα 56 τεύχη είχαν άριστη εκτύπωση για τα δεδομένα της εποχής και άψογη εμφάνιση. Τα καρέ των ιστοριών χάρις στη λιθογραφική επεξεργασία είχαν εξαίρετη χρωματική απόδοση και τα κείμενα στα μπαλονάκια των διαλόγων ήταν επιμελώς στοιχειοθετημένα. Εν συνεχεία, για λόγους ευκολίας και οικονομίας, προτιμήθηκαν άλλες λύσεις και η ποιότητα του περιοδικού σημείωσε απότομη πτώση. Τα σκίτσα αντιγράφονταν σε ρυζόχαρτο και χρωματίζονταν από Έλληνες καλλιτέχνες με αποτέλεσμα την απώλεια λεπτομερειών στο φόντο και την παραποίηση της γραμμής σχεδιασμού. Τα μπαλονάκια διαλόγων έγιναν επίσης χειρόγραφα και σε μερικά εξώφυλλα επαναχρησιμοποιούσαν μεμονωμένα καρέ ιστοριών.
Τα 211 τεύχη της περιόδου 1954-1958 κυκλοφορούσαν κάθε Κυριακή. Οι ιστορίες της Disney ήταν οι λιγότερες αριθμητικά, αποτελούσαν περίπου το 1/3 των τίτλων, προκαλούσαν όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Κυρίαρχες ανάμεσα τους οι μεγάλες περιπέτειες του Ντόναλντ Ντακ δια χειρός Καρλ Μπαρκς (Στην Αρχαία Περσία, Η μαγική κλεψύδρα, Η χρυσή περικεφαλαία, Στο τσίρκο) που ουσιαστικά έδωσαν το στίγμα ποιότητας του περιοδικού.
Μετά από μακρά διακοπή της σειράς λόγω διαφορών με την εταιρεία Disney, ο Πεχλιβανίδης επαναδιαπραγματεύθηκε και ανανέωσε τα πνευματικά δικαιώματα. Από το καλοκαίρι του 1960 μετέθεσε την ημέρα κυκλοφορίας από την Κυριακή στο Σάββατο και συνέχισε την έκδοση του Γέλιο και Χαρά ως το 1961. Τότε διέκοψε για μερικούς μήνες πειραματιζόμενος με την έκδοση ενός νέου περιοδικού "ποικίλης ύλης" με τίτλο Το περιοδικό του Μίκυ Μάους (Ιούνιος -Δεκέμβριος 1961), που εξέδωσε με ήρωες της Disney, προσθέτοντας στην ύλη παιχνίδια, διηγήματα και μικρά άρθρα για τη φύση και την επιστήμη.
Η αποτυχία του νέου περιοδικού υποχρέωσε τον εκδότη να αναστείλει την έκδοση του και να επανεκδόσει εσπευσμένα το γνωστό και αποδεκτό Γέλιο και Χαρά. Τα επόμενα κανονικώς αριθμημένα τεύχη της περιόδου 1962-1965, ελαχιστοποίησαν τις ιστορίες των άλλων εταιρειών δίνοντας έμφαση στους ήρωες της Disney, και προπαντός στον Θείο Σκρουτζ, που ήταν πλέον ο δημοφιλέστερος ήρωας των παιδικών κόμικς.
Στα τεύχη της περιόδου δεσπόζουν οι μεγάλες και πολυσέλιδες περιπέτειες του Σκρουτζ, όλες σχεδιασμένες από τον Καρλ Μπαρκς (Ο θησαυρός του Οδυσσέα, Το ριγωτό ρουμπίνι, Το δάσος με τα εκατομμύρια, Όλα για μια δεκάρα, Τα πολλά πρόσωπα της μάγισσας, Το στέμμα των Μάγια, κ.λπ.)
Το περιοδικό διέκοψε ξανά την έκδοση του το 1965 με τελευταίο τεύχος το υπ' αριθμ. 400, (τίτλος: Ντόναλντ Ντακ. Ο χορός της βροχής) το οποίο τυπώθηκε αλλά δεν κυκλοφόρησε. Αιτία της διακοπής ήταν η συνεχής πτώση των πωλήσεων που έκαναν διστακτικό τον εκδοτικό οίκο στην καταβολή του μεγάλου ποσού που απαιτούνταν για την ανανέωση των πνευματικών δικαιωμάτων.
Το 1966, άλλος εκδοτικός οίκος απέκτησε τα δικαιώματα της Disney, και εξέδωσε το περιοδικό Μίκυ Μάους στα πρότυπα του ιταλικού Topolino, δηλαδή σε μικρό σχήμα και κατά το ήμισυ έγχρωμο. Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο Πεχλιβανίδης, για μιαν ακόμα φορά προχώρησε στην επανέκδοση του Γέλιο και Χαρά, με τους ήρωες των υπολοίπων εταιρειών. Το πρώτο τεύχος της νέας περιόδου αριθμήθηκε με το νούμερο 400 και είχε ως τίτλο Η Μικρή Λουλού πετάει στον αέρα. Η ημέρα κυκλοφορίας επίσης άλλαξε. Αυτή τη φορά ορίστηκε η Τετάρτη, ώστε να προηγείται κατά δύο ημέρες της έκδοσης του ανταγωνιστικού Μίκυ Μάους.
Η νέα περίοδος περιελάμβανε παλαιότερα τεύχη με νέα αρίθμηση (ανατυπώσεις) και λίγα καινούργια. Περισσότερο στηρίχτηκε στους ήδη γνωστούς και δημοφιλείς χαρακτήρες: Μπαγκς Μπάννυ, Τομ και Τζέρρυ, Τουήτυ και Συλβέστρο, Ντάφυ, Μικρή Λουλού, κ.ά., αλλά δοκίμασε και λίγους νεότερους όπως ο Γούντυ Γουντπέκερ, και η Μπι-Μπι. Η έκδοση ήταν αρτιότερη της πρώτης και η ποιότητα της μετάφρασης παρέμεινε αξεπέραστη και στις νέες ιστορίες. Τα παλαιότερα τεύχη επανατυπώθηκαν με νέα χρωματική επεξεργασία σε καταλληλότερο χαρτί και είχαν άψογα εξώφυλλα με λαμπερά χρώματα. Εντούτοις οι πωλήσεις παρέμειναν σχετικά χαμηλές και οδήγησαν στην οριστική διακοπή της έκδοσης, το 1970, με τον αριθμό 603 να είναι και ο τελευταίος της σειράς (τίτλος: Μπαγκς Μπάννυ).
